Het oberlandesgericht in Frankfurt (OLG Frankfurt) heeft onlangs versterkt de efficiëntie van de partijen wil belichaamd in arbitrage-overeenkomstenIn een cruciale beslissing (OLG Frankfurt am Main, zes en twintig Sch drie, Uitspraak van achttien December), de rechters hebben toegevoegd duidelijkheid over de praktische probleem van het oplossen van wrijving tussen een steeds dichter net van het verdrag voortvloeiende verplichtingen van de lidstaten van de Europese Unie en de internationale bescherming van uw investering. Specifiek, de rechter keek naar de arbitrage-overeenkomsten en hun compatibiliteit met de wettelijke eisen voor de bescherming van de bedoeling van het Europese recht. Het antwoord van de OLG Frankfurt zijn zowel een overtuigende stap naar meer duidelijkheid in de resolutie van intra-europese investeringen geschillen en een krachtige uitdrukking van het vertrouwen in de verfijning van de internationale investeringen arbitrage. De initiële investering geschil is ontstaan tussen de nederlandse verzekeringsmaatschappij Achmea, eiser, en de slowaakse Republiek, de aanvrager.
De eiser geïnvesteerd in de kandidaat-health insurance sector na een liberalisering van de desbetreffende markt in.
Na een wijziging in de regering in, maar het klimaat voor de investering van de aanvrager drastisch veranderd hervormingen werden ingevoerd door de Fico overheid.
De activiteiten van de verzekeringsmaatschappijen werd sterk beperkt, in schril contrast met de hervorming eerder geïntroduceerd.
Op basis van de bilaterale investeringen verdrag (BIT) tussen Nederland en de slowaakse Republiek, de eiser gestart arbitraal geding op één oktober overeenkomstig het arbitragereglement.
De partijen aangewezen het Permanente Hof van Arbitrage in den Haag als in het register en koos Frankfurt, Duitsland als de zetel van de arbitrage. Op zesentwintig oktober, heeft het arbitragehof geoordeeld dat het bevoegd is om de zaak te behandelen. Op grond van § van het duitse Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Zivilprozessordnung (ZPO), de aanvrager tevergeefs sprak de OLG Frankfurt, op zoek naar de rechter om vernietiging van de uitspraak inzake bevoegdheid van het scheidsgerecht. In de volgende, de aanvrager zich tot de duitse hoge raad (BGH), terwijl op hetzelfde moment, de arbitrale tribunaal ging met de investering geschil, waardoor de uiteindelijke prijs op zeven December. De rechtbank was van mening dat een schending van de eerlijke en billijke behandeling standaard (Art BIT) en de vrije overdracht van betalingen te garanderen (Art. vier BIT), de toekenning van schadevergoeding aan eiser een bedrag van. Het BGH beschouwd als de aanvraag door de aanvrager niet-ontvankelijk als de behoefte aan juridische hulp op de zaak had verdwenen als gevolg van de definitieve award die werd gemaakt (BGH, III ZB zevenendertig, Uitspraak, negentien September, lid). Niettemin, de aanvrager gericht op het OLG Frankfurt nogmaals, nu op zoek naar de definitieve toekenning opzij te zetten op grond van § ZPO. De aanvrager in zijn aanvraag op een aantal vermeende conflicten tussen de bepalingen van de BITS en de beginselen van de duitse en uiteindelijk het Europese recht.
Van bijzonder belang zijn hier de aanvrager vertrouwen op § ZPO.
Het bepaalt dat een arbitrale uitspraak kan worden vernietigd alleen op de limited de gronden als vervat in de volgende § ZPO. § (een ZPO dan geeft dat een arbitrale uitspraak kan worden vernietigd, indien de overeenkomst tot arbitrage ongeldig is op grond van het duitse recht. Deze verwijzing bevat bepalingen van het Europese recht en dus de prejudiciële procedure van het Hof van Justitie van de Europese Unie (HJEU, voormalig Europees Hof van Justitie), Art. De aanvrager op basis van de vermeende ongeldigheid op het feit dat scheidsgerechten zijn niet gerechtigd tot het indienen van vragen over de interpretatie van het Europees recht aan het HOF van justitie op grond van Art VWEU. Indien een geschil betrekking heeft - al is het maar gedeeltelijk - vragen van Europees recht, de verzoeker betoogd dat het in strijd zou zijn met de ordre public van elke lidstaat, als arbitrale uitspraken werden erkend of ten uitvoer gelegd, zonder dat een scheidsgerecht in staat om het HOF in het proces. In essentie, de aanvrager daarmee impliciet dat de juridische bescherming, zodat toegekend onvoldoende zou zijn en dus onverenigbaar is met die de bedoeling van het Europese recht. Bovendien, de verzoeker betoogd dat de overeenkomst tot arbitrage geschonden Art. VWEU, op grond waarvan geschillen tussen de lid-staten kunnen alleen worden opgelost op grond van de verdragen die de Europese Unie. Ook kan de aanvrager zich tegen het scheidsgerecht de beoordeling van de schade, inhoudende dat het due process rechten werden geschonden. Het OLG Frankfurt verwierp de argumenten en benadrukt de autonomie van de partijen een overeenkomst tot arbitrage. Ten eerste benadrukt dat het geen algemene onverenigbaarheid tussen arbitrage-overeenkomsten en de wettelijke bescherming van de mechanismen binnen de Europese Unie. Ten tweede heeft het hof erop gewezen dat een arbitraal geding worden toegelaten, zelfs als ze betreffen vragen over de interpretatie van het Europese recht, met een beroep op de desbetreffende uitspraken van het HOF in Nord-en Eco Swiss. Het meest interessant is dat het hof vervolgens uitgelegd dat partijen tot een arbitrage waarop de Europese wetgeving is relevant, worden toegekend aan voldoende juridische de bescherming van de mogelijkheid van latere aanpak van de nationale rechterlijke instanties van de lid-staten, die vervolgens op verzoek van het europees HOF van justitie uitspraak over de interpretatie, als dat nodig is. In andere woorden, een beroep op het europees HOF van justitie via de nationale rechter stakingen van de juiste balans tussen rechtsbescherming onder het Europees recht en de efficiëntie van de arbitrage. Het feit dat een lid-staat van de Europese Unie, onder de verplichting om te voldoen aan de Europese wet is een onderdeel van een dergelijke investering arbitrage oordeelde het hof van justitie, is van geen belang is wanneer vergeleken met de arbitrages tussen private partijen. In beide gevallen, het doel is een uniforme interpretatie van de Europese wetgeving.
Ten aanzien van de vermeende schending van Art VWEU, het OLG Frankfurt ook verwierp het argument.
De verdragen van de Europese Unie en die niet voorzien in een specifieke procedure voor de beslechting van geschillen tussen lidstaten en particulieren. Daarom stelde het hof, moet de arbitrage-overeenkomst wijzigt niet de geschillenbeslechting beschikbaar binnen de Europese Unie.
Bovendien, het scheidsgerecht niet strijdig recht van de aanvrager, de rechters, als de vaststelling van de schade transparant was en de argumenten van de aanvrager met betrekking tot de beoordeling voldoende in aanmerking worden genomen.
De aanvrager kan nu nog keren tegen de beslissing van het OLG Frankfurt door middel van een beroep op de BGH. In ieder geval, echter, de uitspraak van het OLG Frankfurt is overtuigend en in lijn met de argumenten die eerder door het HOF van justitie. Het is een duidelijke ondersteuning voor de autonomie van de arbitrage-overeenkomsten en vertegenwoordiger van een arbitrage vriendelijke houding van de duitse rechter. Bovendien is de uitspraak verwerpt het idee dat de investeringen rechtbanken zijn uitgesloten van het bestuderen en toepassen van Europees recht. Zoals met alle andere inhoudelijk van toepassing zijnde wetten, rechtbanken, zoals de nationale rechterlijke instanties - kan eerder worden verplicht om te overwegen en toe te passen. Het is dan, als het scheidsgerecht had al gezegd - het HOF van justitie de rol om te dienen als de ultieme en laatste, maar niet de enige, autoriteit op het gebied van de interpretatie.
Als het argument van de respondent had de overhand had een opvallende consequentie: wanneer investeringen rechtbanken worden geconfronteerd met zaken van het Europees recht, ze zou het gebrek aan bevoegdheid, gegeven hun onvermogen om rechtstreeks van het europees HOF van justitie op grond van Art VWEU.
Alleen een vijandige houding ten opzichte van arbitrage zou kunnen verklaren deze resultaten.
Echter, het HOF is duidelijk in haar steun van de arbitrage, met de nadruk dat zelfs in geschillen over de interpretatie en toepassing van het Europese recht, de efficiëntie is van cruciaal belang en moet beperkt mogelijk beroep te doen op de rechtbanken tot een minimum te beperken.
Het arrest van het OLG Frankfurt is in deze zin zeer consequent: waar partijen vrijwillig gratis een geschil van een binnenlandse juridische systeem door middel van een overeenkomst van arbitrage, hun toevlucht tot dergelijke juridische systeem moet daarom beperkt blijven.
In de praktijk partijen tot een arbitrage zijn daarom een nationale rechtbank, die zou dan het recht om het adres van het HOF van justitie. Deze tweeledige benadering kan een ongemakkelijk gevolg Echter, het is het gevolg van een bewuste keuze voor arbitrage. Het arrest van het OLG Frankfurt komt in een tijd, waarin een toenemend aantal vragen over de relatie tussen investeringen verdragen en verplichtingen van de lid-staten van de Europese Unie zijn de oppervlakte komt.
Het komt in een tijd, waarin de investeringen arbitrage wordt geconfronteerd met uitgebreide openbare kritiek gebaseerd op merkwaardige beschuldigingen van arbitrage werkt achter de wettigheid van binnenlandse gerechten.
Het is jammer dat de brede publieke aandacht voor de uitspraak van het OLG Frankfurt is onwaarschijnlijk.
De nationale rechters de versterking van de investering arbitrage is een manifest bewijs van vertrouwen in de verfijning van de discipline.
Afgezien van de beslissing van de politieke potentieel, maar het werpt meer licht op de soms nog onbekende co-existentie van rechtsbescherming onder het Europees recht en dat van de internationale investeringen wet. Uitspraken als deze met de hand een waardevolle leidraad bij het beantwoorden van intrigerende praktische vragen over de wisselwerking tussen beide disciplines. Om ervoor te zorgen dat u niet missen op regelmatige updates van de Kluwer Arbitration Blog, schrijf u dan hier.
